Δεν υπάρχει κάποιο ιστορικό πρόσωπο στο οποίο βασίστηκε η Ariel (η αλλιώς η Μικρή Γοργόνα) – αλλά η εκδοχή της ιστορίας της Disney είναι αρκετά διαφορετική από το παραμύθι του 1837 του Hans Christian Andersen. Η δομή της ιστορίας είναι παρόμοια: Η Μικρή Γοργόνα (που δεν έχει όνομα στην αρχική ιστορία) βλέπει έναν νεαρό πρίγκιπα να κάνει ένα πάρτι σε ένα πλοίο, τον ερωτεύεται αμέσως και τον σώζει από το ναυάγιο. Ωστόσο, πρέπει να γυρίσει πίσω στον ωκεανό πριν ξυπνήσει εκείνος, οπότε δεν ξέρει αν τον έσωσε. Είναι στεναχωρημένη γι ‘αυτό και την πιάνει κατάθλιψη έχοντας όχι μόνο την επιθυμία να είναι μαζί του, αλλά και την επιθυμία να ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους. Υπάρχει ένα πρόβλημα, όμως – και δεν είναι μόνο η έλλειψη των ποδιών: Οι γοργόνες δεν έχουν αθάνατες ψυχές όπως οι άνθρωποι και έτσι η επιθυμία της δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Η γιαγιά της τής λέει όμως, ότι μπορεί να αποκτήσει αθάνατη ψυχή μόνο αν ένας άνθρωπος την ερωτευτεί και την παντρευτεί.
Αχα! Σκέφτεται. Έτσι, πηγαίνει σε μια θαλάσσια μάγισσα για βοήθεια, η οποία της προσφέρει πόδια σε αντάλλαγμα με τη φωνή της. Εάν μπορεί να κάνει τον πρίγκιπα να την ερωτευτεί και να την παντρευτεί, θα κερδίσει την αθάνατη ψυχή που ονειρεύεται.
Αλλά εδώ είναι το σημείο στο οποίο η ιστορία αρχίζει να αποκλίνει αρκετά δραματικά: Μόλις γίνει άνθρωπος, δεν μπορεί να ξαναγίνει γοργόνα. Επιπλέον, εάν αποτύχει στην αποστολή της και ο πρίγκιπας παντρευτεί κάποια άλλη, όχι μόνο δεν θα μπορέσει ποτέ να έχει μια αθάνατη ψυχή, αλλά ακόμη χειρότερα θα μετατραπεί σε αφρό της θάλασσας (δηλαδή θα πεθάνει). Επίσης, η διαδικασία της απόκτησης των ποδιών είναι εξαιρετικά οδυνηρή και κάθε βήμα που κάνει με τα νέα της πόδια αισθάνεται σαν να τρέχει πάνω σε μαχαίρια. Και, στην αληθινή ιστορία όταν λέει, «με αντάλλαγμα τη φωνή της», αυτό που πραγματικά εννοεί είναι «με αντάλλαγμα τη γλώσσα της» διότι είναι πραγματικά υποχρεωμένη να κόψει τη γλώσσα της με ένα μαχαίρι αν θέλει να αποκτήσει πόδια.
Αφού περάσει όλη αυτή τη διαδικασία, αποτυγχάνει στην αποστολή της. Ο πρίγκιπας παντρεύεται κάποια άλλη, και η γοργόνα ετοιμάζεται να συναντήσει την μοίρα της.
Προτού συμβεί αυτό, όμως, οι αδελφές της αναδύονται από τον ωκεανό και της δίνουν ένα μαχαίρι που το απέκτησαν από τη θαλάσσια μάγισσα αφού της χάρισαν τα μαλλιά τους. Αν χρησιμοποιήσει το μαχαίρι για να σκοτώσει τον πρίγκιπα, μπορεί να γίνει και πάλι γοργόνα. Η μικρή γοργόνα δεν μπορεί να τον σκοτώσει, όμως, και έτσι πετάει το μαχαίρι και τον εαυτό της στη θάλασσα. Γίνεται αφρός της θάλασσας και ενώνεται με τις «κόρες του αέρα», που της λένε ότι αν συνεχίσει να «υποφέρει και αντέξει» για άλλα 300 χρόνια, μπορεί τελικά να κερδίσει μια αθάνατη ψυχή και να εισέλθει στον Ουρανό. Επίσης, αυτά τα 300 χρόνια της «ποινής» της είναι ευέλικτα: Μπορεί να πετάει πάνω από τα σπίτια που ζουν οικογένειες, και για κάθε καλό παιδί που βρίσκει, η ποινή της θα μειώνεται κατά μια μέρα αλλά για κάθε κακό παιδί, όμως, θα προστίθεται μια μέρα. Και κάπου εδώ τελειώνει το αληθινό και μελαγχολικό παραμύθι της μικρής γοργόνας…